lake district versus london

Ben naar een hotel in het wonderschone Lake District geweest. Ik mocht daar vertoeven voor een reportage, die deze week in de GPD-kranten verschijnt. Op de terugweg naar huis bleek de airconditioning in de trein stuk. Heb vijf uur zitten hyperventileren omdat medepassagiers alle beschikbare zuurstof hadden opgebruikt. Sjiek hoor, die Virgin-treinen, maar er kan geen raampje open.

Terug in Londen realiseerde ik me dat het buiten niet veel beter was. Ik stapte op Euston uit de trein en kon nog steeds niet ademhalen: een beladen smog hing in de lucht (da's een pleonasme, maar geeft de druk op mijn longen een beetje aan).

Lopend van Euston naar King's Cross (de metro wilde ik niet meer pakken na het zien van de Evening Standard krantenkop: TUBE HEAT NIGHTMARE!) heb ik een flink potje gesputterd en geklaagd. Nooit heeft iemand me horen zeuren over de zon, zelfs niet toen ik als tiener na een weekendje verbranden op een camping in Nunspeet in een bad yoghurt moest liggen, maar dit is ondraaglijk.

In Engeland is al een waterrantsoenering - 'tuinslangverbod' zoals de Britten het noemen -afgekondigd, wat betekent dat tuinen niet meer besproeid mogen worden en ook het wassen van ramen en auto's verboden is. De Engelsen hebben namelijk de droogste winter sinds 1921 achter de rug. Hier vind je een mooi Guardian-verhaal over het laaste 'tuinslangverbod' in 1976.

Ik ga weer met mijn mond onder de kraan hangen...
(bron foto: http://www.london-underground.blogspot.com/)