mourinho's mijmeringen

Ben gisteren bij de trainingsvelden van Chelsea in Surrey geweest, waar het Chinees Olympische voetbalteam twee weken te gast is. Ik mocht warempel even met de charismatische José Mourinho spreken. Op de foto die ik van hem maakte kun je zien dat hij niet al te happy kijkt.

Hij probeerde zich te concentreren op het Chinese team dat hij welkom heette met de woorden: ,,We zijn een open club, we hebben niets te verbergen en alles te delen.'' Mooie woorden van the 'Special One'. Maar intussen leken zijn gedachten uit te gaan naar Ashley Cole die woensdag in de champions wedstrijd tegen Blackburn Rovers op een brancard van het veld werd gedragen.

Het huilen stond de manager nader dan het lachen: met een hinkelende Joe Cole, Khalid Boulahrouz, Arjen Robben en nu ook Ashley Cole is zijn verdediging flink verzwakt. Zelfs bij het noemen van Chelseas overwinning op Blackburn gingen gisteren zijn mondhoeken niet omhoog staan.

Is het wel Cole die Mourinho's gemoederen bezighoudt, of overpeinst hij zijn eigen vertrek? Het is een vraag die op ieders lippen brandt sinds Britse kranten deze week de bewering van elkaar overtikten dat hij het na dit seizoen wellicht voor gezien houdt. Bij aanvang van het seizoen had Mourinho immers gezegd dat te overwegen. Gisteren antwoordde hij: ,,Ik heb dit seizoen veel meer genoten - het heeft me aangemoedigd te blijven.''

Maar opeens was daar dat ondeugende trekje in zijn mondhoek. Die glinstering in zijn ogen. Het was alsof hij wilde zeggen: ,,Je zoekt het zelf maar uit of ik de waarheid spreek of dat ik je met een kluitje in het riet stuur.'' De Machtige Melanchomaniak Mourinho zal misschien wel nooit te doorgronden zijn. In elk geval niet door journalisten. Niet voor niets is één van zijn geroemde uitspraken: ,,Als ik na het spel naar de persconferentie ga, is het spel nog niet over.''

We hebben het maar mee te spelen...