zwart zwembad

Het conferentieseizoen zit er weer op. In order of appearance (niet van populariteit) hielden de liberaal-democraten, Labour en de conservatieven hun jaarlijkse partijconferenties in diverse Engelse badplaatsen (reden: op die lokaties zitten van oudsher de grote conferentiehallen en voldoende hotels en B&B's).

Gisteren keerde ik terug van de conservatieve partijconferentie in Blackpool (zie artikelen hier en hier) - ik moet altijd weer bijkomen van de diepe ellende die die stad uitstraalt. Altijd heb ik weer de neiging mijn hoofd op de rails te leggen als ik hoor dat ik naar Blackpool moet: de noordelijke kustplaats is een magneet voor alles wat oud, kreupel, lelijk, dom, tandeloos en dik is (en dat is geen overdrijving). Heb je een bierbuik? Is de kleuring van je permanent iets te roze uitgevallen? Draag je het liefst elke dag een voetbalshirt met grote ketchupvlekken? Gulp het liefst open? Rollator aangeschaft? Groeien de spataderen boven je kniekousen? Kom naar Blackpool!

Eens per jaar vormen de partijdelegaties de grote uitzondering op dit treurige beeld (bij deze mijn eigen vege lijf gered:) Zij zoeken in de avonden wanhopig naar een behoorlijk restaurant maar stuiten enkel op MacDonald's, Domino's Pizza, Harry Ramsden's (fish & chips-keten) en andere frituurzaken, waarna ze met honderden tegelijk proberen binnen te wurmen bij de enige authentieke Italiaan. Is de conferentie ten einde, dan hollen partijleden, standhouders en journalisten massaal naar de eerste beste trein die richting Londen koerst.

Blackpool is bijna een eeuw lang de setting geweest van 's lands grootste politieke drama's. Hier verrees de naoorlogse welvaartstaat, liet Labour zich vallen in de armen van het IMF, kwam het Thatcherisme op, lanceerde John Major een vruchteloze reddingscampagne, werd Tony Blairs New Labour geboren, hield David Cameron zijn open sollicitatie voor het partijleiderschap.

Maar alles wordt anders. Want Labour en de Tories keren Blackpool voorgoed de rug toe (de liberaal-democraten waren er wijselijk nooit aan begonnen). De reden is dat ze nieuwe delegaties willen aantrekken, en daarom liever vanuit centralere steden als Birmingham en Manchester willen confereren. Bovendien krijgen de partijen een groter bereik als ze blijven verkassen. Ik denk eerlijk gezegd dat dit een tactisch argument is, omdat ze niet durven zeggen dat ze eindelijk van het vreselijke Blackpool verlost willen zijn.

Je begrijpt, ik heb een rondedansje gedaan. Zonder Blackpool zal mijn leven een stuk aangenamer zijn. Al moet ik eerlijk bekennen dat de stadsbewoners veel hartelijker en persoonlijker zijn dan elders in Engeland. Sommigen mogen hun tanden wat vaker poetsen, hun haren eens kammen of een strijkijzer over hun shirt halen, maar stuk voor stuk hebben ze een hart van goud. Van het horeca-personeel tot de taxichauffeurs, van de politieagenten tot de trambestuurders. Allen geven om hun stad en willen dat je je er welkom voelt. It's a dirty job but someone's got to do it. Doe eens gek. Probeer het eens uit. En laat me weten hoe jij er over denkt.