party week (3)

Terwijl buiten het hermetisch afgesloten conferentie-burcht tal van demonstraties plaatsvinden die Labourleden en premier Tony Blair niet eens kunnen horen, en personen urenlang op hun benen staan om pamfletten uit te delen om aandacht voor hun zaak te vragen, vindt binnen het overleg plaats waar John met de Pet (die zelf niet aanwezig mag zijn: kosten beveiliging 6,3 miljoen euro) beter van moet worden.

Veel overleg vindt in de avonduren plaats, met een gratis glas champagne in de ene hand en een komkommersandwich zonder korstjes in de andere. Partijconferenties zijn ervoor bedoeld beleid te maken en te drinken. Veel te drinken. Netwerken heet dat met een mooi woord. Zo stonden op maandagavond alle politieke bonzen op een kluitje in een zaal waar The Times gastheer speelde en gratis drank verstrekte.

Minister van financiën Gordon Brown wandelde breed grijnzend van de ene hoek van de zaal naar de ander om vervolgens het toneel weer te verlaten - een stunt om zieltjes te winnen alvorens hij de strijd begint om het premierschap, vermoed ik.

Voormalig kabinetslid Charles Clarke sprak over het weer, knipoogde en deelde schouderklopjes uit.

John Reid (binnenlandse zaken) schurkte zich tegen Rebekah Wade, de mooie roodharige hoofdredactrice van de Sun (niet benijdenswaardig; haar eigen man kan zijn leven niet zeker zijn bij haar).

En Geoff Hoon sneed het onderwerp Europa aan en merkte op dat Nederlanders de ultieme graadmeter vormen van het succes van de EU.

De volgende dag was Blair zelf het onderwerp van gesprek. Weer een paar gratis borrels op een receptie en iedereen had er zijn mening over klaar - zie mijn artikel over Blairs speech hier.

En we voelen ons allemaal oh zo belangrijk. Toen ik samen met mijn Volkskrant-collega Peter de Waard een borrel ging drinken in een lokale pub, en hij een gesprekje aanknoopte met een stamgast over de conferentie, werden we met beide benen weer stevig op de grond gedrukt. Terwijl wij achter gesloten deuren zo gewichtig doen, houden de Mancunians (bewoners van Manchester) zich allerminst bezig met politiek. Een speech van Tony Blair? Nou en?

Zoals de stamgast het treffend uitdrukte: ,,If you see Tony Blair, tell him my name is Steve and that he's a load of crap!''