donderdag, april 26, 2007

priori-tijd

Mijn excuses voor mijn geringe bijdragen aan London Calling de laatste tijd. Ik ben momenteel op reportage in Schotland voor de GPD, in de aanloop naar de plaatselijke verkiezingen volgende week. Zie mijn eerdere bijdrage over de verkiezingen hier.

Verder werk ik met Peter de Waard van de Volkskrant aan een boek, waarover later meer. De deadline komt akelig dichtbij, dus elke vrije schrijfminuut die ik heb gaat op aan het boek. Over een week of tien hoop ik mijn oude blog-routine weer op te pakken.

vrijdag, april 20, 2007

foetsie banksy

Een iconisch werk van de Londense graffiti-artiest Banksy is deze week verwijderd door vervoersdienst Transport for London (TfL). De muur-schildering van twee Hollywood-acteurs die bananen in plaats van pistolen vasthouden, werd beschouwd als één van Banksy's mooiste werken.

Blijkbaar was het niet naar ieders smaak... het portret van John Travolta en Samuel L Jackson, een scène uit Pulp Fiction, was te zien in Old Street, oost-Londen. De waarde werd door de kunst-wereld geraamd op 450.000 euro.

TfL verklaarde in een persbericht zonder uitzondering hard op te treden tegen graffiti omdat het ,,een atmosfeer van sociaal verval creëert. We hebben geen intentie om dit beleid aan te passen, omdat het ons transportsysteem veiliger en plezieriger maakt voor de passagiers. We begrijpen dat sommigen het werk van Banksy beschouwen als legitieme kunst, maar helaas wordt ons graffiti-verwijderingsteam bemand door professionele schoonmakers, niet door professionele kunstcritici.''

De muurschildering bestond dik vijf jaar. Iemand anders heeft op het kale vlak nu de woorden 'Come Back' gespoten.

Da's natuurlijk stukken beter, TfL. Gefeliciteerd.

donderdag, april 19, 2007

kibbelen om mandela

Nou, burgemeester Ken Livingstone krijgt na maandenlang campagne voeren dan eindelijk zijn felbegeerde Nelson Mandela standbeeld. Niet helemaal op de plek die hij wenste (de noordhoek van Trafalgar Square) maar op Parliament Square, allerminst een onverdienstelijke lokatie.

,,Londen is trots dat het een standbeeld krijgt van Nelson Mandela, wiens rol in de geschiedenis dan eindelijk de erkenning krijgt die het verdient'', aldus Citizen Ken. ,,De prominente plek van het beeld op één van 's werelds beroemdste pleinen, tegenover het Lagerhuis, onderstreept Mandela's bijzondere relatie met Groot-Brittannië en Londen gedurende de lange strijd tegen apartheid, en zijn belang als internationaal staatsman.''

Livingstone gooide in 2005 zijn volle gewicht achter de strijd voor het beeld. De commissie stadsontwikkeling van Westminster had de gewenste positionering op Trafalgar Square afgewezen omdat het daar publieke evenementen in de weg zou staan. De commissie wilde Madiba liever op de oosthoek zetten, voor het South Africa House. Lijkt me logisch...

Beeldhouwer Ian Walters heeft het einde van de twist niet mogen meemaken. Hij overleed na afronding van het kleimodel van het bronzen beeld dat nu wordt gegoten, en waarvoor Mandela negen uren uren lang poseerde. Voor hij stierf aan kanker, had Walters collega en vriend Nigel Boonham aangewezen om het project verder te overzien.

Nelson heeft van al het gekibbel geprofiteerd: hij komt nu te staan tussen Engelands grootste staatsmannen Winston Churchill en Benjamin Disraeli en de Amerikaanse leider Abraham Lincoln. Het standbeeld wordt eind dit jaar onthuld.

woensdag, april 18, 2007

hoor en wederhoor

Volgende week zit ik in Schotland om een verhaal te maken over de aanloop naar de verkiezingen daar. Ik las dat in de omgeving van waar ik mijn verkiezingsreportage maak, een skioord staat waar geen sneeuw meer valt vanwege het toenemende broeikaseffect. Mooi verhaal, dacht ik. Daar ga ik gelijk een kijkje nemen.

Ik belde Stewart Davidson, directeur van de skipiste, die eerst hartelijk begon te lachen en vervolgens in alle ernst zei niet meer met journalisten te willen spreken. Hij was twee weken geleden geïnterviewd omdat afgelopen winter weinig sneeuw is gevallen. ,,Maar dat heeft helemaal niks met het broeikaseffect te maken joh'', reageerde hij.

,,Het is gewoon een minder goed jaar, die komen wel vaker voor. Ik heb helemaal niet gezegd dat skiën in Schotland met uitsterven wordt bedreigd door opwarming van de aarde, noch dat we daarom nadenken over bedrijfsdiversificatie. De plannen die wij hebben om de piste in de zomer open te stellen voor mountainbikers bestonden al voordat we wisten van de magere sneeuwval dit jaar. Het is allemaal mooi verdraaid om het sexiër te maken: broeikaseffect verkoopt.''

Helaas werd me dus een mooi onderwerp door de neus geboord. Maar het is geen verhaal, en daarmee basta. Het blijkt dat journalisten een beetje aan de haal gaan met het onderwerp broeikaseffect. Een mediahype of een waar probleem? Ik hoor graag jullie reacties.

woensdag, april 11, 2007

shop til you drop

What's wrong with the Brits? Klanten van het Britse modehuis Jean Muir verdrongen elkaar voor de pashokjes en kassa's om afgeprijsde artikelen te bemachtigen. De reden: Jean Muir - het Britse antwoord op Chanel - heeft de afgelopen jaren magertjes verkocht en doekt op.

Vrouwen van in de vijftig renden driftig rond, terwijl ze hoffelijk tegen elkaar bleven, en grepen iconische jurken en mantelpakjes uit de rekken die waren afgeprijsd van 250 naar 100 pond. Een oudere dame werd in slechts haar ondergoed gesignaleerd terwijl ze uit de paskamer de winkel in rende om meer kledingstukken te scoren.

Het deed me een beetje denken aan de opening van Primark - een soort van H&M - in Londen afgelopen week (zie foto). Daar vielen duizenden klanten letterlijk over elkaar heen omdat ze hadden gehoord dat alle artikelen in het eerste uur slechts 1 pond kostten. Wat niet waar bleek. Politie en veiligheidspersoneel deden hun uiterste best de meidenmassa in bedwang te houden. Tevergeefs, het was totale chaos.

Ligt het aan mij, of zien we hier de totale wanhoop van de moderne samenleving? Moeten vrouwen hysterisch over elkaar heen krioelen om voor weinig geld de laatste wegwerpmode te scoren? Hebben ze geen geld, of is het de consumptiemaatschappij gone mad?

Ik spaar liever nog even voor dat leuke truitje waarvan ik hoop dat die op een rustige maandagmiddag nog steeds op me ligt te wachten... en zo niet, dan kom ik daar ook wel overheen.

donderdag, april 05, 2007

free at last (2)

De soldaten die in Iran zijn vrijgelaten, zitten als het goed is nu op het vliegtuig terug naar huis. Vlucht BA6634 komt vanmiddag rond 12 uur lokale tijd aan op luchthaven Heathrow, vanwaar ik verslag hoop te doen. Hierbij mijn (ingekorte) bijdrage van gisteren. De vraag die blijft hangen: kwam Iran als winnaar uit de bus of is het een diplomatieke zege voor de Britten?

woensdag, april 04, 2007

free at last

De vijftien Britse matrozen die sinds vrijdag 23 maart vastzitten in Iran, worden vandaag vrijgelaten. Ben daar nu een verhaal over aan het tikken voor de GPD-kranten, dat ik morgen op deze blog plaats. Hier en hier mijn eerdere bijdragen over de gijzeling.