jack the kapper (2)

Was Jack de Ripper dan toch een kapper?

Eerder schreef ik dat hoofdcommissaris Donald Swanson ene Poolse kapper genaamd Aaron Kosminski aanwees als hoofdverdachte. De Amerikaanse journalist en essayist Larisa Alexandrovna heeft haar theorie over Jack de Ripper verder uitgekauwd in deze blog en spreekt van nóg een andere kapper. Zij schaart zich achter de groep die meent dat de Ripper in werkelijkheid George Chapman was, een man met een legendarische wreedheid.

Jack de Ripper had een verfijnde methode in het verwijderen van organen uit de door hem omgebrachte prostituees. Mogelijk was hij chirurg. Ook wordt er vanuit gegaan dat hij de vermoorde vrouwen moet hebben gekend, omdat hij zo stilletjes kon werken; hij moet ze rustig hebben benaderd voor een gesprek alvorens hij het mes in ze stak. Verder is hij door diverse bronnen indertijd omschreven als een buitenlands ogende 'gentleman' die er goed verzorgd uitzag. De meest vreemde ontwikkeling was dat het moorden abrupt ophield. Een bloeddorstige seriemoordenaar doet dat niet zonder reden.

Het toeval wil, dat toen de moorden in Londen stopten, ze in New York begonnen. Sommigen denken dat dit het werk was van copycats, maar in die tijd ging nieuws niet zo snel rond en kon Amerika nauwelijks de fijne details weten van de Engelse moorden. Dat brengt ons bij George Chapman.

Chapman was een getraind chirurg die rond 1887 van Polen naar Londen emigreerde. De moorden begonnen in 1988. Chapman werkte indertijd in een kapperszaak in Whitechapel en zou bekend zijn geweest bij de slachtoffers. Vanwege zijn baan zag hij er verzorgd uit. Bovendien oogde hij buitenlands. Hij was tweemaal getrouwd maar stond erom bekend zijn vrouwen te mishandelen. De moorden stopten toen Chapman emigreerde naar New York. Hij keerde terug naar Londen waar hij nog een paar keer trouwde. In 1903 werd hij opgehangen voor de bewezen moord op drie van zijn vrouwen.

En dat niet alleen... kijk eens naar deze foto van George Chapman:

en dan naar de fotoreconstructie van Jack de Ripper die twee weken geleden door Scotland Yard werd vrijgegeven:

I rest my case.

yuck

Honderd agenten en andere personeelsleden van het politiekorps in Hertfordshire zijn gisteren gedisciplineerd omdat ze een email hadden rondgestuurd waarin te zien was hoe een zwarte man werd onthoofd.

De ziekelijke email bevatte beelden uit Amerika van verdachten die probeerden te vluchtten. De email was getiteld 'Ren niet weg voor de politie'. Zo is een zwarte man te zien die tijdens een achtervolging van een viaduct op een gebouw probeert te springen, maar er tussenin valt en daarbij wordt onthoofd. Op de laatste foto is een gedreadlockt hoofd op spijlen te zien. Yuck.

Zo'n 400 personeelsleden van Hertfordshire Police hadden deze email ontvangen. Driehonderd gooiden het gelijk weg. De politieklachtencommissie startte een onderzoek naar het gedrag van de overige honderd stafleden die de beelden hebben doorgestuurd. Vijftien hooggeplaatste personeelsleden kregen een formele berisping, de andere 85 kregen werden in een gesprek met een meerdere op de vingers getikt.

Commandant Simon Ash reageerde: ,,Ik ben teleurgesteld over de manier waarop politiepersoneel zich heeft gedragen, door ongepaste beelden te versturen die door sommige mensen als racistisch worden gezien.'' Hij lijkt daarmee te suggereren dat er niet was ingegrepen als een email was rondgegaan met zieke beelden van een blank mensenhoofd dat op de spijlen van een hek was geregen...

teken deze petitie vandaag nog

Even een zijspoor... dit is geen Brits bericht, maar voor de bescherming van mijn beroep wel van het grootste belang:

De Nederlandse Vereniging van Journalisten (NVJ) is vandaag begonnen met een petitie tegen de gijzeling van twee Telegraaf-journalisten. Bart Mos en Joost de Haas zijn op verzoek van de onderzoeksrechter in Den Haag gevangen genomen, omdat ze weigeren hun geheime bronnen prijs te geven. De Nederlandse kranten noemen het een blamage voor de persvrijheid in ons land, waar ik me helemaal bij aansluit.

Lees onder meer dit artikel en teken deze petitie. Vandaag nog. De handtekeningen worden morgen aangeboden aan het Paleis van Justitie in Den Haag.

het moeilijkste woord

'Sorry' zeggen is niet eenvoudig, zo bleek maar weer toen premier Blair een verklaring schreef waarin hij stelde dat de Britse rol in de slavernij tweehonderd jaar geleden een 'diepgrondig bedroevende' episode in de geschiedenis is. Maar hij zei geen 'Sorry'.

De verklaring was bedoeld om de lange polemiek van zwarte activisten een halt toe te roepen voordat volgend jaar de 200ste verjaardag van de Britse ban op slavenhandel wordt gevierd. Blair schreef zijn statement voor de New Nation, een blad voor de zwarte gemeenschap dat herhaaldelijk heeft geroepen om een openbaar excuus van de Britse regering.

,,Het is moeilijk te geloven dat wat nu een misdaad tegen de mensheid heet, indertijd legale praktijk was'', schreef Blair. ,,Persoonlijk geloof ik dat het 200-jarig bestaan van de ban ons de kans geeft niet alleen te zeggen hoe diepgrondig beschamend de slavenhandel was, hoe we faliekant veroordelen dat het ooit heeft bestaan en hoe we hen die vochten voor de ban prijzen, maar ons tevens onder woorden doet brengen hoe diep onze smart is dat het ooit is gebeurd, dat het ooit heeft kúnnen gebeuren en te vieren dat we vandaag de dag in andere en betere tijden leven.''

Het is een omslachtige manier om het gevreesde woordje te omzeilen. Blair meent dan ook dat het een persoonlijk verklaring is, en geen formeel excuus namens de regering.

Hoe dan ook, gezegd mag worden dat de Britse premier verder is gegaan dan welke andere westerse regeringsleider ooit. Hij heeft het hoofd diep gebogen uit schaamte voor wat tot 200 jaar geleden plaatsvond.

Opdat de rest van de regering volgt. En het hoge woord eruit komt: Sorry

vrijdag nieuwsdag

Mijn berichtgeving over de doodsoorzaak van de Russische ex-spion Litvinenko lees je hier.

En in Noord-Ierland drong een beruchte moordenaar, de loyalistische paramilitair Michael Stone, het parlementsgebouw Stormont binnen, lees hier.

kate pollard

Kate Moss maakte deze week haar theaterdebuut in de rol van de zus van Vicky Pollard - Vicky is één van de karakters die Matt Lucas speelt in televisieserie Little Britain dat nu ook op de planken staat.

Supermodel Kate zag er weinig glamoureus uit in haar Council Estate outfit: blauw trainingsjack met zwarte leggings, witte gympen en veel bling om haar nek. Ze trad met diverse andere Britse sterren op in een speciale liefdadigheidsshow van Little Britain in het Hammersmith Apollo theater in Londen, waarmee ze geld ophaalde voor Comic Relief.

Matts medespeler David Walliams was degene die haar had overgehaald mee te doen, nadat Kate met haar vriend Pete Doherty een voorstelling was komen kijken. Volgens krantenberichten oogstte Kate groot applaus met haar sketch. De show word in maart volgend jaar op de BBC uitgezonden.

(Foto links vlnr: David, Kate en Matt - foto boven en rechts: Kate met Matt als de zussen Pollard - bron: Getty Images)

vluchten kan niet meer

Na weer een maand van bloedige vergeldingen, waarbij 3709 Irakezen het leven lieten, heeft de Labourregering haar wens uitgesproken de Britse troepen voor volgend voorjaar uit de zuidelijke stad Basra terug te trekken. Zo'n terugtrekking kan verdere gevolgen hebben voor de politieke stabiliteit van Irak, en een enorme druk leggen op de achterblijvende coalitietroepen.

Het geeft aan hoe overbelast het Britse leger is. En hoe hard premier Blair bezig is met het regisseren van zijn eigen exit-strategie.

Minister van buitenlandse zaken Margaret Beckett zei dat de huidige ontwikkelingen in Basra voldoende vertrouwen bieden voor een vlotte militaire overdracht aan Irak. Wuh? Wat is opeens veranderd dan? De Verenigde Naties heeft net een vernietigend rapport uitgebracht, waarin ze schrijven dat dagelijks 120 Iraakse burgers sterven (zie ook iraqbodycount.org), van wie de meesten aan mishandelingen en schotwonden. Dat geweld en armoede maandelijks 100.000 Irakezen de grens met Jordanie en Syrie over dwingen. Dat inmiddels meer dan twee miljoen mensen hun huizen zijn ontvlucht. En dat de strijd doorwoedt.

Het is nog lang geen tijd om op te stappen, Margaret... wel netjes afmaken wat jullie begonnen zijn

prinsheerlijk leven

Gut ik begin bijna een koninklijke blog te worden. Niet helemaal de bedoeling, maar een opvallend nieuwtje was deze week te vinden op Prins Charles' website. De troonopvolger heeft zijn site opgeleukt (lees: laten opleuken) met een filmpje over 'een dag in het leven van...'

Je ziet de geflapoorde prins om half negen 's morgens in zijn gewone kloffie aan het bureau zitten in Clarence House, waar hij zijn papierwerk doorneemt. Vervolgens neemt hij vrouwlief Camilla op sleeptouw naar Birmingham waar een middag vol lintjesknippen, borrelen, toespraken en gepleisterde glimlachen volgt. Wat me opviel is de relatief vlotte babbel en gastvrijheid van de altijd zo stijfjes geportretteerde Charles. De video is in drie stadia te zien via deze link: http://www.princeofwales.gov.uk/video/
Issie net als Gordon Brown bezig met een - verloren - poging zieltjes te winnen alvorens hij de scepter overneemt? Heeft Elizabeth II plannen om binnenkort op te stappen?
Zie, ik ben al net zo vooruitziend als Woolworths, die al dat porselein met William en Kate heeft laten bedrukken.

prinsje pesten (2)

De Daily Mail schreef afgelopen weekend dat het verhaal over de souvenirs van prins William en Kate verzonnen is - een hele slimme reclamestunt van iemand op de marketing-afdeling van Woolworths om internationaal naam te maken... nou, dat is ze dan gelukt. Wereldwijd brachten media het nieuws over de tienduizenden souvenirs die 'Woolies' zou hebben geproduceerd in afwachting op een verlovingsaankondiging. Hebben ze deze objecten nou wel of niet ingeslagen? Woolworths onthoudt zich van commentaar...

over rippers en tochtgaten

Vandaag staan twee artikelen van mijn hand in de GPD-kranten:

Het gezicht van Jack de Ripper is na 118 jaar bekend. Is het de Poolse kapper waar ik al eens over schreef (lees hier) ? Vanavond is er een programma over op Channel Five, ik houd jullie op de hoogte.

Het andere verhaal gaat over arme Britten die 's winters moeten kiezen: warmte of eten. Gelukkig zit ik er warmpjes bij. Dat was in mijn oude huis in het dorpje Thaxted wel anders: de middeleeuwse cottage bestond meer uit tochtgaten dan bouwmaterialen. Ik zit nu hoog en droog, hoera. En tel mijn zegeningen (dat doe ik erg vaak, weet je. Moet je ook doen, werkt verkwikkend).

brownie point for charles

Mirza - achter de tralies - en zijn familie

Over royalty gesproken: ik denk dat we prins Charles (die ik in mijn artikelen altijd kroonprins noemde tot ik door GPD-verslaggever Hans Jacobs op de vingers werd getikt omdat zoiets in Engeland niet bestaat) dankbaar mogen zijn voor het stukje rechtvaardigheid dat hij in de wereld brengt.

Charles heeft ervoor gezorgd dat een Brit die in Pakistan al achttien jaar vastzit in afwachting op de doodstraf, wordt vrijgelaten. Hij wordt voor de kerst terugverwacht in zijn woonplaats Leeds.

Daarmee is aan Mirza Hussains nachtmerrie een einde gekomen. De beslissing zijn doodstraf te vernietigen, werd deze week genomen door president Pervez Musharraf zelf, nadat prins Charles het onderwerp had aangeroerd tijdens zijn bezoek aan Pakistan. Amjad Hussain, Mirza's broer, kreeg donderdag het bevrijdende telefoontje van de Pakistaanse Hoge Commissaris.

Mirza was veroordeeld voor de moord op een taxichauffeur, maar heeft zelf altijd volgehouden dat de chauffeur hem seksueel wilde misbruiken en daarbij dreigde met een pistool, dat afging tijdens een worsteling. De chauffeur zou door zijn eigen pistool zijn geraakt. Jarenlang hebben Mirza's familie en internationale mensenrechtenactivisten geprotesteerd tegen de doodstraf van de nu 36-jarige Brit.

Mirza's daad is nooit bewezen en Pakistans rechtssysteem achtte hem onschuldig. Een Sharia rechtbank kwam daar echter op terug en velde het oordeel dat Mirza zou worden opgehangen. Herhaaldelijk is daar een datum voor vastgesteld, maar telkens is die weer opgeschoven. Het is de eerste keer dat de president van Pakistan een besluit op grond van de Sharia wet vernietigt.

prinsje pesten

Ik dacht dat prins William afgelopen week al genoeg was gepest... het Britse warenhuis Woolworths komt nu met mokken en theekopjes van de jonge prins en zijn vriendin Kate Middleton. Een verloving moet nog worden aangekondigd, maar de winkelketen heeft al meer dan twintig herdenkingsobjecten laten produceren, inclusief lepeltjes, autovlaggetjes, muismatten en mobiele telefoons. Er komt zelfs een Will & Kate pick'n'mix snoepselectie.

Woolworths is er snel bij omdat ze weet dat Will & Kate-souvenirs tot 15 miljoen euro kunnen opleveren. Toen Charles en Camilla zich verloofden, hobbelde ze achter de feiten aan en liep daarmee een miljoentje of vijf mis. ,,Er was een enorme vraag naar producten toen Charles en Camilla trouwden'', aldus een woordvoerder van de winkel. ,,Omdat hun verloving zo kort was, hadden we onvoldoende tijd om herdenkingsobjecten te ontwerpen, fabriceren en verkopen. Dit keer zij we er klaar voor.'' Hij voegde toe geen insider information te hebben over een op handen zijnd huwelijk.

Arme William en Kate. Ik ben benieuwd hoe lang de befaamde theedoek op zich laat wachten...

meeting the king (3)

Mijn interview met Stephen King is hier te lezen.

leraartje pesten

Volgens mij doen we het bijna allemaal, waarmee ik het allerminst probeer goed te praten. Als kind pesten de meesten van ons weleens een leerkracht. Heb je dat lef niet op de basisschool, dan laat je je op de middel-bare school wel door leeftijdsgenootjes onder druk zetten om stoer te doen en mee te jennen... en het is niet eens een trend van deze tijd.

Toen ik zelf op het Revius Lyceum in Doorn zat, midden jaren tachtig, werd ene meneer B. door onze hele klas weggepest. Hij meldde zich uitein-delijk ziek. Mijn maag draait zich om als ik daar aan terugdenk. Wat een vreselijke ongevoelige tienerkrengen waren we! Hierbij een oprecht excuus aan meneer B.

Een nieuwe trend is het pesten van leerkrachten online. Zo bestaan in Engeland websites als ratemyteachers.co.uk en bebo.com, waarop kinderen vertellen wat ze over hun meesters en juffen denken. De Daily Mirror heeft een waslijst van commen-taren afgedrukt in de krant, lees hier. Ratemyteachers.co.uk heeft alleen al 454.000 beoordelingen van 95.000 leraren op meer dan 5600 Britse scholen.

Opeens word je als leraar (inter)nationaal aan de schandpaal genageld! Tijdens lessen blijken scholieren met hun mobiele telefoons zelfs filmpjes op te nemen, waarna ze deze op het internet zetten om te spotten met hun onderwijzer.

De Britse lerarenvakbond wil dat deze sites nu worden verbannen, omdat ze som-mige leerkrachten zo'n deuk in het zelfvertrouwen geven dat ze hun baan willen opzeggen.

Jim Knight reageerde van-daag: ,,Als staatssecretaris van scholen* werk ik hard met de betrokken organisaties, inclusief vakbonden, om een einde te maken aan vooroordelen en pesten.''
(* da's hier weer wat anders dan staatssecretaris van onderwijs)

Als wij vroeger op het Revius al niet eens aangepakt konden worden, dan vraag ik me af hoe het meneer Knight zal lukken het pesten via internet de kop in te drukken...

(bronnen foto's: Keep Schools Safe en BBC)

hoera voor bureaubelgrado.nl

Vol trots kan ik melden dat weblog www.bureaubelgrado.nl van mijn GPD-collega Marloes de Koning is uitgeroepen tot beste blog van Nederland!!

All good things and bad things come at once...

...helaas heeft Marloes vorige week tijdens haar vakantie een auto-ongeluk gehad, wat er ontzettend pijnlijk uitziet. Dapper als ze is, zet ze daarvan zelfs foto's op haar blog. Take care, Marloes. Ik denk aan je.

poppy fascism

De Britten dragen in de aanloop naar Remembrance Day, dat elk jaar op 11 november plaatsvindt, een poppy (klaproos) op hun revers of borst. Daar is altijd weer het nodige om te doen. Het bekendste voorbeeld is het moment waarop Jonathan Ross, een zeer geliefde tv-presentator die vele prijzen heeft gewonnen, er één vergat te dragen en het productieteam daarom een 'virtuele poppy' op het televisiescherm projecteerde.

Dit jaar kreeg Camilla ervan langs omdat ze haar poppy afdeed tijdens een reis met prins Charles door Pakistan. Camilla had het plastic bloempje de hele tijd keurig gedragen in herinnering aan de soldaten die vochten in de Eerste Wereldoorlog, maar het bleef telkens hangen aan de islamitische dupatta sjaal die ze droeg uit respect voor haar gastland. Daarom was haar geadviseerd de poppy te verwijderen. De honden lustten er geen brood van...

Ook wordt altijd gebekvecht over de termijn waarbinnen een poppy moet worden gedragen. Twee weken voor de 11de november? Drie weken? De politieke correctheid van het ding ging Jon Snow, een nieuwslezer, allemaal te ver. Hij heeft besloten een officieel statement te maken, en de klaproos tijdens zijn werk helemaal niet op te doen. Een golf van verontwaardiging ging door Engeland, maar de club van oorlogsveteranen Royal British Legion zegt dat het dragen van poppies een vrijwillig gebaar is en niet moet worden opgedrongen. Kortom, ze geeft Jon gelijk.

De nieuwslezer zei dat hij niet geloofde in het dragen van 'welk attribuut dan ook' tijdens zijn werk ,,Ik word gesmeekt aids-lintjes, borstkanker-lintjes, Marie Curie-bloemen te dragen, je noemt het - van het Rode Kruis tot de Royal National Institute of the Blind - ze sturen het me toe... allemaal goede dingen die de bewustwording vergroten, maar ik kan daar niet aan beginnen. En om die reden, en die reden alleen, kan en zal ik geen poppy dragen. Bovendien is er een onplezierig soort 'poppy fascisme' gaande.''

Ik vrees dat hij gelijk heeft, politieke correctheid zegeviert in Engeland. We weten allemaal dat het Remembrance Day is en niet Remembrance Three Weeks, desondanks zijn sommige politici er als de kippen bij hun poppy op te spelden. Alsof ze daarmee op een spiritueel voetstuk worden geplaatst. Sommige MP's dragen hun poppy al vanaf oktober; voordat je het weet wordt het een verplichte dracht tijdens het zomerreces. En krijgt het de functie die de kerstboom nu heeft - want zeg zelf: waar stond kerstmis ook alweer voor?...

meeting the king (2)

Ik ben vandaag zo vrolijk, zo vrolijk, zo vrolijk...

Heb net Stephen King geïnterviewd en werd daar helemaal blij van. Wat een leuke vent! Ik heb tijdens mijn werk voor de GPD in Engeland diverse hoge heren ontmoet, van Damon Albarn tot de Dalai Lama, van Tony Blair tot George Bush. Bovendien heb ik genoeg celebrities in mijn leven tot idool bestempeld, maar toen ik tiener was maakten slechts weinigen zo'n diepe indruk op me als The King of Horror zelve. Ik had niet kunnen bevroeden dat ik deze man op latere leeftijd persoonlijk te spreken zou krijgen - temeer omdat hij tamelijk afkerig is van het geven van interviews - en al helemaal niet dat dat in Engeland zou zijn in mijn geweldige hoedanigheid van buitenlandcorrespondent. Ik tel mijn zegeningen!

p & oh-oh

Prins William wordt beschouwd als één van de meest herkenbare personen ter wereld, maar een stewardess op een P&O veerboot weigerde hem toegang toen hij probeerde de club lounge binnen te lopen, zonder daar toeslag voor te hebben betaald. Volgens mij betaal je daar zo'n vijftien euro meer voor.

P&O heeft het incident omschreven als 'hilarisch' en zegt dat de stewardess niet gedisciplineerd wordt, omdat ze op de juiste manier probeerde te handelen. Het gebeurde op de vaart van Dover naar Calais, waarmee de prins met een stel vrienden reisde. De groep had geen tickets voor de lounge, die vol zat. Toch probeerde ze binnen te komen.

P&O verklaarde: ,,Ze waren heel discreet. De prins hamerde niet op de deur of vroeg om een speciale behandeling. Als hij zou zijn bestormd door een menigte, en mensen zouden hem ellende bezorgen, dan hadden we echt wel gezegd: kom in de club lounge.''

(bron foto: P&O)

repo (2)

Vandaag staat mijn verhaal over wat Albert en Monique Heijn hebben opgebouwd in het Engelse Hereford, in de GPD-kranten. Lees hier. De hint in een eerdere blog verwees naar deze repo.

Mijn verblijf in het Castle House Hotel was fantastisch, ware het niet dat ik midden in de nacht uit een diepe slaap werd opgeschrikt omdat de binnenkant van de schoorsteen via de mantel mijn kamer binnentuimelde. Ik dacht dat het hotel instortte! De nachtportier kwam een kijkje nemen, klopte zijn handen af en zei geen naschokken te verwachten. Hij bood me een pot thee of koffie aan. Nog bibberend op mijn vermoeide benen, bedankte ik vriendelijk en ging weer slapen waarbij de vreselijkste nachtmerries zich openbaarden.

De volgende dag was de schade zichtbaar. De 'voering' van de schoorsteen was afgebrokkeld, doordat het poreus was geworden - vermoedelijk door vogelnesten en weersinvloeden. Bakstenen waren naar beneden gevallen en de kamer ingerold. Een enorme stoflaag bedekte het meubilair. Ik had erg te doen met het hotelpersoneel, dat zo goed voor me had gezorgd en niet wist hoe het deze kink in mijn relaxte verblijf ooit nog kon goedmaken. Jullie konden er niets aan doen, probeerde ik nog. Ik kreeg een fikse korting, wat ik dankbaar accepteerde. Tijdens mijn ontbijt nam een schoonmaakster mijn kamer direct onder handen. Ik was te laat om een foto van de ravage te maken.

Eenmaal thuis ben ik lekker in mijn eigen warme bedje gekropen. Top hoor, zo'n sjieke hotelkamer (zie eenderde van het vertrek hieronder), maarre.... home sweet home.

they came, they saw III, they fainted

De nieuwe horrorfilm Saw III heeft in Engeland gezorgd voor enorme opschudding. Mensen blijken flauw te vallen tijdens hun bioscoopbezoek, zo overdonderd zijn ze door de realistische gruwelbeelden. In Stevenage, Hertfordshire, moest de ambulancedienst drie keer uitrukken binnen één voorstelling, om flauwvallende bioscoopbezoekers te hulp te schieten. Ook in Peterborough, nabij Cambridge, moest een man door ambulancepersoneel worden geholpen.

,,Als je weet dat je overgevoelig bent, ga niet'', zei Matthew Ware van de East of England Ambulance Service op nieuwszender BBC Radio 4. ,,Dit is duidelijk een bloedstollende film. Sommige scènes zijn behoorlijk gruwelijk.'' Desondanks is Saw III de nummer één box office hit in Engeland en Amerika.

En als je het weten wilt: oooh nee, al geef je me een miljoen pond in keurige stapeltjes van duizend, ik ga het onder geen beding zien. En ik verwacht ook niet dat Jigsaw me een lesje zal leren, want het bewijst alleen maar dat ik het leven zeer waardeer.

Op de vraag of het flauwvallen wellicht een stunt is, om Saw III te promoten, antwoordde Ware: ,,Het lijkt me niet dat een filmproducent of bioscoopeigenaar erop uit is broodnodige hulpdiensten te onttrekken aan andere plaatsen waar ze hard nodig zijn. Drie ambulances naar één lokatie sturen kan elders problemen geven.'' Je hoorde het hem denken:
,,Dát zou pas ziek zijn.''

meeting the king

Glunder! Donderdag heb ik een interview met mijn tienerheld Stephen King, over zijn nieuwe boek Lisey's Verhaal. Als je vragen aan hem hebt, laat ze me weten - dan probeer ik ze voor te leggen.

Stephen King is morgen voor het eerst in tien jaar weer in Engeland te zien - hij geeft een lezing in de Battersea park Events Arena, om 19 uur - kaarten kosten 15 pond (boek via UK-nummer 0870 8303488).

Eerst signeert hij tussen 13 en 14 uur in Borders Oxford Street, Londen. Ook signeert hij donderdag van 17 tot 18 uur in Asda, Watford, en vrijdag van 13 tot 14 uur in Lakeside, Thurrock.

En nou moet ik als een bezetene (no pun intended) zijn boek gaan lezen!

london housing hassle

Wie wil weten hoe het allemaal vlot met de koop van mijn nieuwe woning: lees deze column.

En hier is het allemaal om te doen (begane grond van de woning in rode baksteen):

ken nie

Burgemeester Ken Livingstone weet niet meer hoe hij een flater moet rechtbreien. Gisteren meende hij het goed te vinden dat een zoon van Abu Hamza op de Londense metro werkt. Later nam hij dat terug.

Het gaat om Mohammed Kamel Mostafa, 25-jarig kind van de radicale moslimleider die in Engeland gevangen zit op verdenking van terreuractiviteiten (beiden op foto hierboven, bron: BBC). Hamza gaf radicale preken in en voor de Finsbury Park Moskee.

Zoon Mostafa zat in 1999 een straf uit in Jemen voor terreurberamingen jegens westerlingen. Deze week werd bekend dat werkte bij een Engels bedrijf dat klussen verricht in de Londense metrotunnels. Mostafa had een veiligheidspas die hem overal toegang bood tot de London Underground. Hij werd direct ontslagen.

Livingstone reageerde verontwaardigd: ,,Niemand hoeft te boeten voor wat hun ouders hebben gedaan. Is hij in Groot-Brittannie ergens van beschuldigd? Het antwoord is 'nee'. Dus hebben we er vrede mee dat hij voor ons werkt.''

De burgervader voegde grappend toe: ,,Als je de zoon bent van Veronica Wadley, hoofdredacteur van de Evening Standard, kun je daar toch ook niks aan doen? We zullen je dan toch ook niet beletten in de metro te werken?'' Het was een referentie naar de langlopende vete tussen Livingstone vs. Evening Standard.

Politici waren woest over wat Ken had gezegd. Ze vinden dat hij behoedzamer moet optreden tegen terreurverdachten, en vooral wat subtieler mag zijn jegens de nabestaanden van de 7-juli slachtoffers.

Dus draaide Ken zijn woorden terug, en zei dat Mostafa terecht was ontslagen: ,,De terreurbeschuldigingen hadden aan het licht moeten komen tijdens veiligheidscontroles. Omdat Mostafa heeft verzuimd die te melden aan zijn werkgever, is het juist dat hij werd ontslagen.'' De burgemeester riep op een onderzoek in te stellen naar de falende safety checks van Mostafa toen hij in dienst werd genomen.

Het behoeft nauwelijks verbazing dat hij de volgende dag wéér een ander standpunt innam. Ditmaal is Ken van mening, dat als iemand is veroordeeld in een land waarvan het rechtssysteem niet per definitie in Engeland wordt erken, hij niet als schuldige wordt aangewezen op Brits grondgebied.

Wuh? Heb je jezelf mooi in een knoop gedraaid, Kennie?

Wil je weten wat de burgemeester op dit moment denkt? Geen idee - ik zou zeggen: sla de Evening Standard er eens op na...