party week (4)

Na een dag vol conferentietoespraken zag ik een man in de bar zitten en raakte met hem in gesprek. ,,Bent u partijlid?'' vroeg ik geïnteresseerd. Hij riep uit: ,,Ik ben een MP!''

Stotterend verontschuldigde ik me, maar ik was snel vergeven aangezien het Britse Lagerhuis 646 MP's kent, waarvan de meesten backbenchers zijn die hooguit eens per jaar een vraag in de kamer stellen om het thuisfront tevreden te houden.

De man bleek Robert Wareing, vertegenwoordiger van het kiesdistrict Liverpool West Derby. Hij vroeg me wie ik was en wat ik op de partijconferentie deed. Toen ik vertelde uit Nederland te komen, moest hij lachen omdat hij zich een anekdote herinnerde:

Tony Blair was nog maar net MP, rond 1983, toen hij een schone dame ontmoette met wie hij in gesprek raakte. Ze vroeg: 'Wie bent u', waarop hij reageerde: 'Ik ben een MP!'

Daarop vroeg hij haar wie zij was. De dame reageerde: 'Beatrix.'

'En wat voor werk doet u dan?' vroeg Blair schaapachtig.

Beatrix antwoordde: 'Ik ben Koningin van Nederland.'

party week (3)

Terwijl buiten het hermetisch afgesloten conferentie-burcht tal van demonstraties plaatsvinden die Labourleden en premier Tony Blair niet eens kunnen horen, en personen urenlang op hun benen staan om pamfletten uit te delen om aandacht voor hun zaak te vragen, vindt binnen het overleg plaats waar John met de Pet (die zelf niet aanwezig mag zijn: kosten beveiliging 6,3 miljoen euro) beter van moet worden.

Veel overleg vindt in de avonduren plaats, met een gratis glas champagne in de ene hand en een komkommersandwich zonder korstjes in de andere. Partijconferenties zijn ervoor bedoeld beleid te maken en te drinken. Veel te drinken. Netwerken heet dat met een mooi woord. Zo stonden op maandagavond alle politieke bonzen op een kluitje in een zaal waar The Times gastheer speelde en gratis drank verstrekte.

Minister van financiën Gordon Brown wandelde breed grijnzend van de ene hoek van de zaal naar de ander om vervolgens het toneel weer te verlaten - een stunt om zieltjes te winnen alvorens hij de strijd begint om het premierschap, vermoed ik.

Voormalig kabinetslid Charles Clarke sprak over het weer, knipoogde en deelde schouderklopjes uit.

John Reid (binnenlandse zaken) schurkte zich tegen Rebekah Wade, de mooie roodharige hoofdredactrice van de Sun (niet benijdenswaardig; haar eigen man kan zijn leven niet zeker zijn bij haar).

En Geoff Hoon sneed het onderwerp Europa aan en merkte op dat Nederlanders de ultieme graadmeter vormen van het succes van de EU.

De volgende dag was Blair zelf het onderwerp van gesprek. Weer een paar gratis borrels op een receptie en iedereen had er zijn mening over klaar - zie mijn artikel over Blairs speech hier.

En we voelen ons allemaal oh zo belangrijk. Toen ik samen met mijn Volkskrant-collega Peter de Waard een borrel ging drinken in een lokale pub, en hij een gesprekje aanknoopte met een stamgast over de conferentie, werden we met beide benen weer stevig op de grond gedrukt. Terwijl wij achter gesloten deuren zo gewichtig doen, houden de Mancunians (bewoners van Manchester) zich allerminst bezig met politiek. Een speech van Tony Blair? Nou en?

Zoals de stamgast het treffend uitdrukte: ,,If you see Tony Blair, tell him my name is Steve and that he's a load of crap!''

party week (2)

Je komt de raarste vogels tegen tijdens een partijconferentie. Hier in Manchester bij de ingang van de Labour partijconferentie liep vandaag een Elvis-immitator. Het bleek Lord Biro te zijn, die in politieke kringen - nou ja, eerder BUITEN politieke kringen - een kleine celebrity aan het worden is.

Hij heeft voor de grap een partij opgericht die hij de Church of the Militant Elvis Party noemt. Vergelijk het met de Monster Raving Loony Party, een officieel geregistreerde partij die in 1983 werd opgericht door David Sutch, beter bekend als Screaming Lord Sutch (1940-1999).

Met zijn bollende buik in een rood pak en een funky bril dragend, zwaaide Lord Biro vandaag met een plakkaat waarop hij met grote letters had geschreven: ‘Save Teddy Blair’. Op mijn vraag waarom hij zo’n liefhebber was van de Britse premier, stelde hij Gordon Brown te verafschuwen. En waarom dat dan is?...

Hij wapperde met een ‘politieke verklaring’ die ik aanpakte en in mijn hotelkamer begon te lezen. De verklaring luidde:

‘De kerk van de Militante Elvis Partij heeft volgens betrouwbare bronnen vernomen dat als meneer Brown de minister-president wordt, hij een belasting zal heffen over Elvis-immitators. Onze leider Lord Biro is woedend om deze psychologisch gebrekkige aanval op de cultuur van de arbeidsklasse en zal alles in zijn macht doen om hem te stoppen; met andere woorden Teddy Blair aan de macht te houden tot de volgende verkiezingen wanneer Lord Biro en onze volgende vice-premier ‘Lesbische Elvis’ meneer Brown een lekker pak slaag geven.’

Juist...

harald goes hollywood

Mijn collega Harold Doornbos - die ook een weblog bijhoudt - heeft een adviserende rol in een nieuwe film met Richard Gere. In 2000 was hij één van de journalisten die het spoor volgde van Europa's meest gezochte man, voormalig Servisch leiderRadovan Karadzic. De groep journalisten werd benaderd door Serviërs die hen aanzagen voor CIA-agenten.

,,Ze gaven ons informatie, in de hoop dat ze de uitgeloofde beloning van $5 miljoen zouden ontvangen'', sprak Harald voor de BBC. ,,We vertelden hen dat we slechts journalisten waren maar ze geloofden ons niet. Wat begon als een grap werd behoorlijk serieus.''

Hoewel hun avontuur uiteindelijk op niets uitliep, kocht Hollywood de rechten van hun verhaal. Geere speelt nu een hoofdrol in de verfilming, Spring Break in Bosnia. Hier lees je het BBC-artikel.

party week

Voor Labourleden is het weer feestweek. Ze hebben zich in hun nette pak gehesen, een hotelkamer geboekt en kruisjes in het programmaboekje gezet: de partijconferentie is aangebroken en belooft weer een flinke interne strijd te worden.

Vandaag spreekt minister van financiën Gordon Brown. Hij wordt gezien als de toekomstige minister-president, maar alles hangt af van zijn partijgenoten. Zij mogen de nieuwe leider kiezen.

Maar niet deze week. Zo ver is het voorlopig niet. Eerst moet premier Blair inzage geven wanneer hij bereid is plaats te maken voor een opvolger. Of hij dat deze week doet, ligt niet in de lijn der verwachtingen. Morgen is het woord aan hem. Want dan houdt Blair zijn allerlaatste conferentiespeech in de hoedanigheid van regeringsleider.

Mijn voorverhaal over de Labour partijconferentie verscheen zaterdag in de GPD-kranten: lees hier.

bungs

Lees mijn update over het omkoopschandaal in de Britse voetbalwereld, dat aan het licht kwam door een BBC-undercover documentaire. Het smeergeld dat managers aannemen tijdens voetbaltransfers wordt ook wel een bung genoemd. Hier vind je meer over de aantijgingen in het BBC-programma.

fearless men and fast cars

In Engeland wordt geroepen om de introductie van rijlessen, alvorens onervaren bestuurders met een familielid en een magnetisch klevende L-plaat (in Wales D-plaat dat staat voor 'dysgwr', Welsh voor 'learner') de auto in stappen.

Een nieuwe organisatie die veilig verkeer promoot, zegt dat als mensen tenminste één jaar les krijgen, het aantal auto-ongelukken met duizend per jaar vermindert. Ze wil bovendien een beperking van het aantal passagiers in auto's met onervaren bestuurders, ze vindt dat 'learners' niet meer 's nachts mogen rijden en ze eist dat ouders die rijles geven aan hun kroost een logboek bijhouden.

Als tiener wilde ik ook zo snel mogelijk achter het stuur, maar ik moet je eerlijk bekennen dat ik de Engelse proefritjes met ouders niet helemaal begrijp. Dat dit land zo'n hoog aantal jonge slachtoffers in het verkeer kent, spreekt boekdelen. Dagelijks komen vier jongeren om bij ongevallen waar iemand met L-platen - dus zonder rijbewijs - achter het stuur zat.

Iets wat ik minder graag propageer, is dat mannen schijnbaar betere bestuurders zijn dan vrouwen. Britse mannen, althans, want daar heeft een onderzoek zich op toegespitst. Het blijkt dat kerels minder lessen nodig hebben om hun rijbewijs te halen. En dat 46 procent van hen in één keer slaagt, tegenover 40 procent van vrouwen. Maar wil dat zeggen dat mannen beter rijden....?

,,Jonge mannen hebben aanleg voor autorijden'', aldus instructeur Robin Cummins. ,,Ik weet niet of het in de genen zit, of ze hun rijdende ouders beter observeren, of dat het komt omdat ze als kind met autootjes in plaats van poppen spelen, maar ik weet wat ik zie. En dat is dat mannen beter rijden.''

Hmmm...... 't is wel een man die dit zegt

Iemand die gisteravond zijn rijvaardigheid iets teveel op de proef stelde, was TopGear-presentator Richard Hammond. De arme jongen (ik bedoel man. 36. maar oh zo klein.) bestuurde een zogeheten Jetcar die met hoge snelheid - denk aan 500 kilometer per uur - in botsing kwam. Gelukkig is hij volgens de laatste berichten stabiel. Al eerder werd een (zelfgebouwde) Jetcar in TopGear gebruikt, zie het filmpje hier.

In november 2004 interviewde ik Richard en zijn collega James May. Ze waren hartstikke vriendelijk, openhartig en grappig. Lees hier. Mijn ontmoeting met 'Hamster' (bijnaam Hammond) was de reden waarom ik vanmorgen door een BBC-radioprogramma werd geïnterviewd. Als ik een link naar dit radiogesprek vind, zal ik het bloggen.

a quiet day at the office

Britten zijn wous van hun 'fancy dress parties' ofwel verkleed-partijtjes. Prins Harry maakte er een flinke blunder mee door zich in een nazi-pak te hijsen, en Sir Elton John maakte er op eigen wijze een potje van, door zich zeer overdreven te kleden als een witgeveerde Pino tijdens zijn vijftigste verjaardag.

Volgende week is het weer raak, dan moet ik me weer een kostuum aanmeten waar ik normaliter niet mee over straat zou durven lopen. Deze keer is het thema: 'Dress up as if you were a pop star'. Ja maar dat laat Esther zich geen twee keer zeggen... hup achter de naaimasjien! (ik wacht op een bestelling witte veren boa's om aan de jurk te bevestigen)

STEP 1STEP 2THE REAL THING

cycling conference

Fietsen door Londen is geen pretje... voor de meeste Britten dan. Als Hollander glijd ik gewoon soepeltjes door het verkeer, ken ik de regels, houd ik rekening met plotseling overstekende voetgangers en weet ik dat het vege lijf te redden is door te voorsorteren. Voortfietsend inzicht heet dat.

Menig Brit krijgt het fietsen niet met de paplepel ingegoten. Geen wonder dat Londen wemelt van de fietsscholen. De meesten die de weg trotseren dragen een helm, fluorescerend vest en masker. Dat laatste is zeker niet onverstandig, want telkens als je achter een dubbeldekker fietst, heb je wel weer het equivalent van drie pakjes sigaretten geinhaleerd.

De Nederlandse ambassade houdt morgen een fietsconferentie in het Londense Science Museum, waarin ze kennis en ervaring hoopt uit te wisselen met de Britse fietsliefhebbers. Lees hier mijn artikel.

fiks fikkie

Journalist Neil Boorman gooide gisteren al zijn merkkleding en andere goederen van waarde op de brandstapel. Daarmee probeerde hij een statement te maken: dat hij zijn leven niet langer laat domineren door materialisme. Alles wat hem in zijn levensjaren decoreerde, van iPod tot Adidas, zette hij in vlam.

Het enige wat hij behield was zijn Apple laptop, omdat hij daar nou eenmaal op moet werken. Wel zei hij het appellogo van zijn computer te verwijderen.
Ach, de Apple zet zichzelf wel in de fik...

Met de stunt wil hij de 'redenering van een absurde samenleving aan de kaak stellen'. Hij riep consumenten op zich verantwoordelijker te gedragen, want al heet Engeland op papier één van de rijkste landen ter wereld, in werkelijkheid hebben de eilanders zoveel uitstaande schulden - niet in de laatste plaats op talloze credit cards - dat ze feitelijk één van 's werelds armsten zijn.

Neil, volgens eigen zeggen een merkverslaafde, is voornemens de rest van zijn leven te slijten zonder enige consumptie van merknamen. ,,Om het ware geluk, mijn ware ik te vinden, moet ik van deze merken af en helemaal opnieuw beginnen. In de hoop een merkloos leven te kunnen leiden.''

Het verbranden van zijn bezittingen kun je zien op deze YouTube video.
En hier vind je Neils website 'Bonfire of the Brands'.

stofzuigerman

Via deze link vind je mijn paginagrote interview met James Dyson, de uitvinder van de zakloze, centrifugale stofzuiger. Ik kreeg een Dyson stofzuiger te leen om 'em uit te proberen - 'dan weet je waar je het over hebt' aldus James - en heb er met pijn in het hart weer afscheid van moeten nemen. Denk dat ik dit weekend maar eens in een zaak met huishoudelijke artikelen ga shoppen...

no tears for tony

Twin Towers zijn gevallen, metrostellen werden opgeblazen, soldaten stierven in Basra en Kandahar. Maar nooit liet Tony publiekelijk een traan of onderdrukte hij een trilling in zijn onderlip. Vandaag brak zijn stem.

De reden? Een speech op de landelijke TUC conferentie, dat met vakbondvertegenwoordigers van ruim 6,5 miljoen Britse arbeiders de steunpilaar van de Labour Partij is. Premier Blair is dankzij deze leden in het afgelopen decennium groot geworden. Het zijn echter dezelfde leden die hem vandaag probeerden te kielhalen. Het leek Tony allemaal even iets teveel te worden.

De minister-president kondigde vorige week aan dat de Labour partijconferentie - die over 14 dagen wordt gehouden - zijn allerlaatste in de hoedanigheid van staatsleider zal zijn. Met andere woorden: zijn speech vandaag tijdens de TUC conferentie was een afscheidstoespraak.

En dat afscheid werd hem niet makkelijk gemaakt, gezien alle boegeroep, het vragenvuur en het applaus dat meer bedoeld was voor de kritische opmerkingen uit het publiek dan Blairs verweer. ,,Voor het geval we het allemaal zijn vergeten, we hebben Labour voor het eerst in honderd jaar drie termijnen aan de macht'', probeerde Tony nog. Hij noemde de introductie van het minimumloon, full time rechten voor part time werknemers en nog een reeks verbeterde arbeidsvoorwaarden.

Toen hem aan het eind van zijn toespraak werd gevraagd wat hij het meest aan het congres zou missen, werd de premier melancholiek. Met gebroken woorden die trilden als de snaren van de gitaar die hij in zijn vrije tijd bespeelt, reageerde hij: ,,Ik heb altijd, in tegenstelling tot wat velen denken, respect gehad voor wat vakbonden betekenen - gezonde vakorganisaties zijn vitaal voor onze democratie. Het feit dat we het niet altijd met elkaar eens zijn, is geen slechte zaak. Maar realiseer je dit; het probleem in mijn functie is dat je moeilijke beslissingen moet nemen en je niet iedereen te allen tijde kunt behagen.''

Het applaus duurde vijf seconden. Een enkeling riep: 'Breng de troepen naar huis'.

newspaper war (2)

Kijk daar heb je d'r weer één...

newspaper war

In Londen is deze week een ware krantenoorlog uitgebroken. News International, Rupert Murdochs mediabedrijf, lanceerde namelijk zijn gratis krantje Thelondonpaper rond dezelfde dag als uitgeverij Associated Newspapers met zijn, eveneens gratis, titel London Lite kwam.

Murdoch was van plan zijn nieuwe kindje pas op 18 september op de plaveien te werpen, maar is nu al gestart om de harten van de Londenaren te winnen - alvorens die gehecht raken aan London Lite. Metro, dat een drievoudige oplage heeft, maakt zich als enige gratis ochtendblad nog even nergens druk om.

Als ik 's middags van of naar mijn lokale metrostation King's Cross wandel, word ik opeens met kranten om de oren geslagen. 'Friiieeeee papeeeeeuuuuurr!' en vergelijkbare kreten overstemmen het verkeer.

'Leuk een gratis blad', denkt deze zuinige Hollander dan, maar na twee minuten doorbladeren ben ik al verveeld en gooi ik het in de prullenbak. Banksy, een bloggende journalist en niet te verwarren met de Londense maker van onderstaande street art, blijkt die mening met me te delen - lees hier.

Geef mij de Evening Standard maar. Of de Guardian, Times, Independent. Heerlijk wegduiken in de wereld op papier, terwijl de lelijkheid van ondergronds Londen aan me voorbijzoeft. Mag ik even doorgaan met mijn tamelijk onsubtiele beroepsbescherming? Koop voordat je in Nederland op de bus of in de trein stapt een dagblad, in plaats van je hersens te ondervoeden met kaderberichtjes in de Metro en Spits. Neem een Volkskrant, een NRC of natuurlijk nog veel beter... een GPD-krant!

... dan kom je mij nog 'es tegen :-)

citizen ken

Jippie Ken Livingstone flikt 't 'em weer... ik heb namelijk een huisie in noordwest Londen gekocht en hoop daar over twee maanden in te trekken - daar vertel ik nog wel over - en nu vertelt Ken vandaag dat hij een hele nieuwe treinservice door noord-Londen laat aanleggen. Te gek! Ik maak instant winst op mijn huis, vooral als ik er tot 2012 (het jaar dat Londen gaststad Olympische Spelen is) blijf, en krijg bovendien een snellere link naar vrienden in de rest van de stad.

Hierbij de gewijzigde kaart die Ken vandaag presenteerde. Willesden Junction (zie vakje 3B) wordt mijn dichtstbijzijnde station. De oranje dubbele lijn vertegenwoordigt de verwachte treindienst. Kan niet wachten!

sex offenders beware

In opdracht van Planet Internet interviewde ik Sue Barnett, die samen met haar moeder Liz bijna drie jaar geleden een campagne lanceerde om gewelddadige porno op het internet te verbieden. De reden voor deze actie was dat haar zusje Jane in 2003 door een seksmaniak werd misbruikt en om het leven gebracht... het spijt me te zeggen dat het niet per definitie in die volgorde was.

Tot op heden is het in Engeland al verboden beeldmateriaal van wrede porno te produceren en verspreiden. Sue's campagne bleek een succes, want nu wordt tevens het downloaden en bezitten van beelden van extreme seks strafbaar.

Sue is uiteraard opgelucht dat het kabinet dit afgelopen woensdag beloofde. Ze noemde de campagne ,,een wederdienst voor alles wat Jane me heeft gegeven.''

Het artikel kun je vandaag op Planet Internet lezen. Klik hier.